Głogów, 07 września 2008
Szanowny panie profesorze,
świat się wali. Dzisiejsze doniesienia mediów w sprawie marszu neonazistów w Dortmanie mnie przytłoczyły. Jak to jest z tą wolnością? Czy jednym się należy, a innym nie? Boże! Jak ja ich nienawidzę... ale... no właśnie. Czy demokracja sama sobie nie poradzi z radykałami? Czy jest sens ograniczać jakiekolwiek treści?
Zastanawiam się nad tym, ponieważ ten świat to paradoks - z jednej strony miłujemy wolność, z drugiej strony wydawnictwa i redakcje stosują "przesiew treści". Media, które hołdują wolności, stały się katem wolności - uznając pewne treści za nie do przyjęcia dla demokratycznego świata. Mamy prawo wyrażać sprzeciw, ale nie mamy prawa wygłuszać żadnej postawy...
Dzisiejsze kraje, które uważają się za demokratyczne, muszą podjąć kroki, które zradykalizują (to może śmiesznie brzmieć) wolność. Jeżeli zaczniemy ją rozumieć jakocoś niepełnego, szybko wpadniemy w pułapkę "wyższej wolności" - przez to pojęcie rozumiem, wartościowanie wolności - "wyższej", ponieważ pod nią kryłyby się wartości estetyczne. "Wyższej" - bo pięknej. "Wyższej" - bo pozbawionej (ale tylko iluzorycznie) brudu nienawiści.
Kiedyś w jednym z pana tekstów (to chyba było w tekście "995 kwiatów" - tytułu już nie pamiętam) - wyrażał pan opinie o tym, że we współczesnym świecie ma prawo zaistnieć wszystko, oprócz tego co nie godzi w intymność, czy nie nawołuje do przestępstwa.
Czy neonazizm, nie uczy się od demokracji? Traktujemy ich ciągle jako przestępców, stali się "brudem" Europy. Stali się niepożądani - i to wolność pozwala ludziom nawoływać do nienawiści wobec nich. Jest to coś niezwykłego - wolność jest radykalną matką. Trzeba ją kochać, albo ona nas nie pokocha.
Trzeba ufać wolności, a tym samym społeczeństwom - na skrajności nie ma tutaj miejsca na ziemi. Czasami trzeba stać poza jakąkolwiek stroną - a czasami trzeba stać po stronie, której się nienawidzi. To jest cena wolności? Droga i niosąca wiele niepewności i strachu? Czy warto ją płacić?
Tomasz Menzel
